حکمت نهج البلاغه

وَ قَالَ ع طُوبَى لِمَنْ ذَلَّ فِي نَفْسِهِ وَ طَابَ كَسْبُهُ- وَ صَلَحَتْ سَرِيرَتُهُ وَ حَسُنَتْ خَلِيقَتُهُ- وَ أَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مَالِهِ وَ أَمْسَكَ الْفَضْلَ مِنْ لِسَانِهِ- وَ عَزَلَ عَنِ النَّاسِ شَرَّهُ وَ وَسِعَتْهُ السُّنَّةُ وَ لَمْ يُنْسَبْ إلَى الْبِدْعَةِ قال الرضي أقول و من الناس من ينسب هذا الكلام إلى رسول الله ص و كذلك الذي قبله

و درود خدا بر او، فرمود: خوشا به حال آن کس که خود را کوچک می‌شمارد، و کسب و کار او پاکيزه است، و جانش پاک، و اخلاقش نيکوست، که مازاد بر مصرف زندگی را در راه خدا بخشش می‌کند، و زبان را از زياده گويی باز می‌دارد و آزار او به مردم نمی‌رسد، و سنّت پيامبر صلّی اللّه عليه و آله و سلّم او را کفايت کرده، بدعتی در دين خدا نمی‌گذارد.

(برخی حکمت 123 و 122 را از پيامبر صلّی اللّه عليه و آله و سلّم نقل کرده‌اند)

(اخلاقی)

وَ قَالَ ع غَيْرَةُ الْمَرْأَةِ كُفْرٌ وَ غَيْرَةُ الرَّجُلِ إِيمَانٌ

و درود خدا بر او، فرمود: غيرت زن، کفر آور، و غيرت مرد نشانه ايمان اوست.

(علمی، اخلاقی)

نظرات شما عزیزان: